De seculiere samenleving, waarin christenen een minderheid zijn, geeft hun een kans

Gedragen christenen zich als zielige calimero’s? En de seculiere meerderheid als bazige bokito’s? Daarover gaat het ND/ForumC-café vanavond in Zwolle. Beide sprekers geven een schot voor de boeg.
Voor het eerst sinds het christendom in de vierde eeuw in het Romeinse rijk staatsgodsdienst werd, is in West-Europa het christendom niet langer de dominante religie.
In onze huidige samenleving is er in levensbeschouwelijk opzicht immers sprake van een meerderheid van minderheden: christenen, moslims, atheïsten, ietsisten, agnosten. Christenen zijn nu een minderheid, maar niet in een samenleving die wordt gedomineerd door een meerderheid. Geen enkele groep domineert zoals het christendom dat eeuwenlang deed.
Het is zeker niet gemakkelijk om als meerderheid een minderheid te worden. Dit gaat altijd gepaard met het verdwijnen van een aantal privileges – waaronder in dit geval het opheffen van het verbod op smalende godslastering, het weghalen van de wettelijke aanhef ‘bij de gratie Gods’ en het afschaffen van de Zondagswet. Voor sommige (orthodoxe) christenen voelt het daardoor alsof zij in de verdrukking komen.
Zij hebben de neiging zich steeds meer terug te trekken in eigen kring en zich af te keren van de (seculiere) buitenwereld. Het lijkt voor hen een beetje een gelopen zaak te zijn.
Kwalitatief christendom
Ik zou echter ervoor willen pleiten dat christenen het als een kans gaan beschouwen, dat we nu in een seculiere samenleving zonder levensbeschouwelijke meerderheid leven. Want ook al is de meerderheid niet langer christelijk, het christendom kan nog steeds een belangrijke rol spelen.
‘Daarom, christenen, gooi de kerkdeuren open, omhels de seculiere samenleving en grijp de kansen aan die zij biedt’.
Onze cultuur is nog steeds in alle opzichten van het christendom doordrenkt. Het christendom heeft mede aan de basis gestaan van het liberalisme, het secularisme en het individualisme.
Ook heeft de secularisering geleid tot een kwalitatief christendom, dat niet langer draait om hoeveel mensen er in de kerk zitten, maar om wie er echt wil zitten.
En ten slotte leeft er nog steeds een sterke behoefte aan spiritualiteit; de samenleving is meer dan ooit een vrije markt van religies en levensbeschouwingen, waarbinnen christenen voor aanbod kunnen zorgen.
Daarom, christenen, gooi de kerkdeuren open, omhels de seculiere samenleving en grijp de kansen aan die zij biedt. Streef niet langer naar het behoud van privileges, maar neem op gelijke voet deel aan de vrije markt van religies en levensbeschouwingen. Verspreid in vrijheid uw Woord en ga het gesprek aan met de ander. En kijk met een open blik positief naar de toekomst. Het glas is immers niet halfleeg, maar halfvol.